دولت فعلی کارفرمای خوبی لااقل در بخش رسانه ها نیست٬هر روز تعداد بیشتری روزنامه منتشر می کند و به همان نسبت تاثیرگذاری خود بر افکاری عمومی را از دست می دهد٬این ناکامی دودلیل بیشتر ندارد٬اول آنکه دیگر افکارعمومی از روی دست روزنامه ها به عملکرد این دولت نگاه نمی کنند٬آنها نظرشان را در مرکز خرید و کیفت اداره امور شکل می دهند٬هر یک درصدی که تورم بلا می رود و یا آب و برق و گاز قطع می شود و مردم بیشتری در جاده می میرند و مجروح می شوند و یا فضای نشاط در جامعه مسدود می گردد آنهابیشتر ناراضی می شوند و اما دلیل دوم این ناکارآمدی آنست که مطبوعات حامی دولت٬فاقد مدیریت حرفه ای و خلاق اند و تنها می پندارند با پول و امکانات می توان خلای حرفه ای بودنشان را برطرف کنند که این راه حل جواب نداده و نخواهد داد.

وقتی دولت در رقابت با رقیب حس می کند کم آورده است٬بهترین راه برایش توقیف روزنامه های رقیب است و این توقیف خاصیت دیگرش آنست که نشریات باقیمانده اصلاح طلب را به آنچنان محافظه کاری می کشاند که بودن و نبودنشان هیچ تاثیری در تحولات نداشته باشد.اما در اینجا نیست که تکلیف انتخابات بعدی روشن می شود٬بنظر می رسد فضا به سمتی کشانده می شود که رای مردم تاثیری در انتخابات نداشته باشد٬برای این کار با زبان تهدید در آشکار و در پسله بر آنند رقبای انتخاباتی را از نامزدی منصرف کنند و در قدم بعدی آنها را در چنان فضایی قرار دهند که نتوانند با مردم ارتباط برقرار کنند و پیشاپیش  شکست شان محتوم شود.

صاحب این قلم معتقد است ایران سرزمین اعجاب هاست و اگر فشارها از حد خاصی بگذرد و این حس در رای دهندگان ایجاد شود که یک طرف در موضع مظلومیت قراردارد با یک موج بلند می توانند تمام تدابیر را خنثی کند و نتیجه را معکوس کند و به این دلیل دولت در استفاده از ابزارهایش باید این نکته ظریف را از یاد نبرد و پولی که صرف نشریات بی خاصیت می کند صرف حل مشکلات واقعی مردم می کند.اما جدا از آن٬سال آینده هر دولتی که بر سرکار باشد باید با کابوس بحران های واقعی رودرو شود و چه بهتر که آنکه باد کاشته فرصت پیدا کند طوفان درو کند٬ولی دادن این اجازه٬اگر با زیرکی سیاسی سازگاری داشته باشد با مصالح ملی سازگاری ندارد.دولت اگر این مصالح ملی را باز می شناسد باید حداقل فضا را برای رقبا فراهم کند تا اجازه ندهد با ماندگاریش کل شاکله های یک نظام با یک طوفان ناخواسته درگیر شود. بستن کارگزاران خبر بدی است٬چیزی کمتر از حداقل ها هم تاب آورده نمی شود!